Woensdag ging de wekker voor de eerste keer deze week mooi op tijd, zes uur moest ik eruit. Dit allemaal om de Greyhound van zeven uur te nemen naar Alice Springs, een rit van maar liefst 26 uur. De bus was voor de helft gevuld, dus bijna iedereen had twee stoelen voor zichzelf, 24 mensen in totaal. De Greyhound is voor bussen gezien, een best luxe bus. Er zitten usb-aansluitingen en er is wifi. Moet er wel verbinding zijn en die was er alleen in de dorpjes die we tegen kwamen (ik denk ongeveer tien in 1500 kilometer;-)). De stoelen zijn niet zulke stoelen als in een normale bus, maar zachte prima stoelen. Ondanks deze ‘luxe’ was het wel afzien. De omgeving was wel heel bijzonder en mooi om te zien, maar dat nam niet weg dat het een aardige tijd zitten was. Om twee uur ‘s nachts moesten we overstappen in Tennant Creek om vervolgens nog zes uur in de volgende bus te zitten. Een kleine indicatie van hoe warm het hier is – om vier uur ‘s nachts was het nog steeds 32 graden!

Na een vermoeiende, lange, maar ook zeker mooie busreis kwamen we om half 10 eindelijk aan in Alice Springs. Aangezien de dag nog moest beginnen en we behoorlijk moe waren, werd het nog een hele lange dag... Al hebben we niet heel veel gedaan moet ik zeggen, een kleine ronde langs de supermarkten. Het viel mij wel op dat hier ontzettend veel Aboriginals zitten. Later vroeg ik aan de tourguide hoe het zit met Aboriginals hier in Alice Springs. Hij vertelde mij dat ze inderdaad grotendeels hun dag op straat besteden, wat mij al was opgevallen. Wel hebben ze meestal een huis.

Ik vond dat de wekker om zes uur al wel vroeg was, maar die op vrijdagochtend ging om vijf uur. Want om zes uur werden Marvin (de Duitser die met mij mee is gegaan), nog een meisje en ik, opgehaald door Jesse (de tourguide). Nadat we nog tien anderen hadden opgehaald, begonnen we aan een reis die nog zes uur zou duren voor we daadwerkelijk bij de Uluru waren. Wat mij wel heel erg opviel zijn de wegen. Die zijn namelijk niet bepaald goed hier in Australië. Ik ben zeker wel een paar keer wakker geworden van een flinke hobbel in de weg. Maar ook deze busrit was erg bijzonder. De wegen lopen door niemandsland waar heel af en toe een verdwaald, of een handje vol huizen staan. Totdat er uit het niets een vliegenveld was in the middle of nowhere. Hier haalden we het laatste meisje op om de groep (14 mensen) compleet te maken. De leeftijd zat eigenlijk tussen de 24-30, met uitzondering van Marvin, een Canadese en ik.

Na zes uur rijden kwamen we aan bij onze campingplek. Uit het niets was er een levendige boel met bussen/busjes vol met toeristen. Jesse vertelde dat de mensen die hier wonen, vrijwel alleen geld verdienen door alle toeristen en ik moet zeggen dat ik dat wel geloof als ik zo rond keek.

We hadden bij onze tour ook de mogelijkheid om op een kameel te rijden. Ik moet zeggen dat ik het rare beesten vind, maar wel een bijzondere ervaring om op eentje door de desert te lopen :-).

De lunch bestond uit een broodje gezond, waarna we vervolgens naar de Uluru gingen. Voor we eromheen gingen lopen, gingen we naar een plek waar we informatie kregen over de achtergrond van de Aboriginals. Wij, net zoals alle andere tours, gingen niet de Uluru zelf oplopen. De tourguides vinden dit net zoals vrijwel alle Australiërs in deze omgeving erg disrespectvol. Zij zijn daarom ook erg blij dat het vanaf 26 oktober verboden wordt. De reden hiervoor is dat de Aboriginals weer de nieuwe ‘beheerders’ van de Uluru zijn. Een van de voorwaarden die de Aboriginals stelden voor de teruggave van de Uluru was dat het pad gesloten wordt. De Uluru is voor hun namelijk een heilige berg.

Om de Uluru in het echt te zien is heel bijzonder en mooi. Uit het niets is er een enorm grote rots midden in de desert. Nadat we er omheen hadden gewandeld reden we naar een punt waar je de zon onder zag gaan tegen de Uluru aan. En na de zonsondergang op Magnetic Island staat deze tot nu toe wel op nummer twee :-). Onze slaapplek was op een veld in een swag. Een swag is een grote slaapzak, de buitenkant is een soort tentdoek met daarin een matras. Je ligt vervolgens met je eigen slaapzak of lakenzak in deze swag. Ik denk dat dit de mooiste plek was waar ik heb geslapen. Toen ik ging slapen was het helaas een beetje bewolkt, maar toen ik rond 1 uur ‘s nachts wakker werd, was het helder en lag ik letterlijk onder de sterren te slapen, echt ‘n top ervaring :-))!