Onderhand zit ik al twee weken in Bundaberg. Na mijn Fraser Island tour ben ik op maandag 11 november met de bus hier naar toe gegaan. Het idee voor de komende 4 weken was geld verdienen in plaats van uitgeven! Het hostel is een werkhostel, er zitten alleen maar mensen die ook werken. Een oud politie gebouw dicht bij het centrum, op een kamer samen met 9 andere was mijn plek voor de komende maand.

Ik kon direct dinsdag voor 1 dag aan de slag. De wekker ging om half 5, met een busje werden we naar de tomatenvelden gebracht. Ook kwamen er mensen zelf met de auto of vanaf andere werkhostels. Het was simpel, je kreeg een emmer, een rij en je kon beginnen met plukken. Voor degene die niet weten hoe een tomatenplant eruit ziet, het is een kleine plant die zo’n meter, misschien iets meer, hoog is. Drie uur lang, van half 6 tot half 10 tomatenplukken. Ik kreeg 13 buckets vol, in vergelijking wel gemiddeld (voor de backpackers) want ik hoorde dat er Chinezen waren die 63 hadden gedaan, onmogelijk, maar waar. Ik was ontzettend blij dat het maar voor 1 dag was. Ondanks dat het maar 3 uur plukken was, had ik 3 dagen lang last van m’n rug en bovendien leverde het ook niks op. Niet de beste eerste ervaring met farmplukken. Hoge verwachtingen had ik er zeker niet van, maar wel iets meer dan dit.

Vanaf woensdag mocht ik lemons plukken. Eenmalig om half 8, met een busje naar de farm. Hier kregen we onze spullen, een soort zak die je om doet om je lemons eerst in te doen voor je ze in de bin (bak) doet, een tang om ze af te knippen, een paar handschoenen en een ring. Die ring was het meetmodel, alle lemons die je wou knippen moest je eerst getest hebben met de ring. Als de lemon er door heen ging was de lemon te klein en liet je ‘m hangen, verder plukte je ze allemaal. Na een kleine instructie hoe het in elkaar zat en wat veiligheidsinstructies was het om 10 uur tijd om te beginnen. In duo’s deed je het, ik begon samen met Sören, een Duitse jongen van mijn leeftijd. Maar hij zou zondag al z’n laatste dag hebben, waarna ik zelf door zou gaan. De dagen waren eigenlijk allemaal hetzelfde. Om half 8 opstaan, half 9 met ongeveer 30/40 mensen van het hostel, naar de farm wat zo’n 50 minuten rijden is, om 10 uur beginnen en half 6 klaar. Rond half 7 terug, douchen, eten koken en naar bed, want vermoeiende dagen zijn het zeker! Waar ik van te voren al bang voor was, kwam uit. Het is aardig zwaar en pijnlijk voor m’n heup. Nog 4 weken volhouden. Daarna zien we wel weer verder. Het geld dat je kon verdienen per dag lag voor een vrij groot deel aan jezelf. Je krijgt per bin betaald, hoe sneller jij die bin vol had, hoe meer je dus verdiende. Ook speelden de bomen een rol, als er weinig aan de bomen zit ben je meer aan het zoeken dan plukken. De supervisors controleerde de bomen ook vrij goed. Was je teveel vergeten mocht je alles opnieuw gaan controleren. Qua pauzes lag het helemaal aan jezelf. Als je maar 30 minuten pauze wilt en alleen om 11 uur kan dat, wil je om het uur pauze, kan dat ook. Je bepaalt zelf hoe laat en hoelang je pauze neemt. Maar wel geldt natuurlijk, hoe langer je pauze, hoe minder je geld je verdient.

Nu heb ik alleen wel de afgelopen 5 dagen met een oorontsteking op bed gelegen en geen stap verder dan de supermarkt en dokter gezet. Het zit dus zeker niet altijd mee… Helaas kan ik niet veel meer doen dan afwachten en niks doen eigenlijk. Maar morgen (27 november) ben ik weer van plan te gaan werken. Gelukkig is het nog maar voor 1,5 week voor ik hier alweer wegga en daar kijk ik best wel naar uit :-).