Onderweg naar huis!

Vandaag even een kort stukje van mij (Anita). Thomas zit in het vliegtuig naar huis! Hij zou oorspronkelijk donderdag vliegen, maar i.v.m. de coronacrises hebben we zijn vlucht gelukkig(!) kunnen vervroegen naar vandaag. Thomas is dan op de kop af een half jaar weggeweest. Dinsdag 17 september vertrokken, dinsdag 17 maart weer thuis.

Ik vond het elke keer super om zijn stukjes te lezen. Ben megatrots op 'm (maar dat mag ook als moeder natuurlijk ;-) dat hij dit allemaal gedaan heeft! En ik denk dat hij zelf nog een afsluitend stukje gaat schrijven om dit blog af te sluiten en het 'gewone leven' weer op te pakken - hoe dat er in deze bizarre tijden ook uit zal zien.

Hartelijke groet,

Anita

Maleisië

Kuala Lumpur en heel Maleisië is al een stuk welvarender dan Thailand. Met de trein richting het centrum om vanaf daar met de taxi naar m’n hostel te gaan. Deze zat middenin het centrum in een heel hoog gebouw, zoals Kuala Lumpur er veel heeft. Een van de dingen waarom Kuala Lumpur bekend staat zijn de Petronas Towers. Toen het werd gebouwd in 1998 was het ‘t grootste gebouw ter wereld, maar nu staan de torens al buiten de top 10 hoogste gebouwen. Maar dat maakt het niet minder groot en mooi. De torens zijn 370 meter hoog en er zit van alles in. Ik ben niet de hoogte in gegaan, maar heb wel een dagje doorgebracht in het enorm grote winkelcentrum dat onderin de torens zit. De tweede en tevens laatste bestemming in Maleisië was Cameron Highlands. Ik zou in totaal maar week in Maleisië blijven om de laatste weken van mijn reis in Indonesië door te brengen :-).

Onderweg naar het dorp in de Cameron Highlands zag je hoe verschillend Maleisië is. Naast de snelwegen/tolwegen en de mooie hoge gebouwen, zag je ook weer de armere en Aziatische cultuur zoals ik die kende. Toen we de snelweg verlieten en die inruilden voor een enorme slingerweg in de bergen, was de weg enorm slecht, zag je veel zwerfhonden (zoals overal in Azië), veel arme mensen en huisjes gebouwd van bamboe en riet. Het dorp waar ik zat stelde niet zoveel voor en vond ik persoonlijk ook best lelijk. Ik zou hier uiteindelijk 3 nachten verblijven, wel (na een hele lange tijd) weer een eigen kamer waar ik heel blij mee was :-)). Het weer in Maleisië was alleen niet heel goed. De temperatuur was weliswaar rond de 25 graden, maar met de regenbuien en de vrijwel constante bewolking was het een stuk minder. Ik wilde hier graag een wandeling doen naar een uitzichtpunt, maar vanwege m’n heup heb ik die maar overgeslagen. Wel heb ik een tour gedaan door de Cameron Highlands zelf. Samen met 7 andere gingen we in een grote pick-up waarmee we erop uit gingen. Helaas hadden we de hele dag regen, wat jammer was, maar uiteindelijk daar maar overheen gezet en dan was het best bijzonder wat je allemaal zag.

De grote theeplantage was de eerste stop. Echte typische thee geproefd die hier werd gemaakt, foto’s geschoten en een rondje in de fabriek om te zien hoe het van een geplukt plantje verandert in thee. Ook gingen we langs het mossy forest. De regen was gelukkig wat minder geworden onderhand dus hier konden we gelukkig een stuk doorlopen. Helaas begon het wel weer te regenen toen we de grote wandeling wilden doen, dus die hebben we maar overgeslagen. Moet zeggen dat ik die regen niet bepaald mis aan Nederland ;-). Van de Cameron Highlands ging ik weer met de bus terug naar Kuala Lumpur, m’n weekje Maleisië zat er op. Ondanks dat het een beetje tegen zat allemaal, is het wel een land waar ik wellicht nog eens naar terug ga voor een wat uitgebreidere vakantie.

Bali

Laatste nieuwe bestemming van deze reis: Bali, Indonesië! Ik had er weer super veel zin in. Na een kleine drie uur vliegen landde ik in Denpasar. Helaas werd ik niet heel lekker onthaald met een flinke hagelbui, onweer en bliksem, iets wat ik (gelukkig) lang niet had gezien. Het verschil tussen Nederland en Indonesië (lees: landen met regenseizoen) is dat het ook heel snel weer kan opklaren en opdrogen. Gelukkig merkte ik op Bali nog niet super veel van het corona virus. Ik moest zelf een briefje invullen met wat gegevens en of ik ziek was ja of nee, vervolgens kreeg ik een briefje dat ik was ‘goedgekeurd’ en mocht ik zonder enige controle doorlopen. De douane duurde helaas wel weer een stuk langer, maar dat maakte me niet heel veel uit, want zoals ik al zei had ik zin in de laatste paar weken van m’n reis! Omdat het ook snel droog kan worden na een flinke regenbui, kwam ik dus droog aan in m’n hostel in Kuta, redelijk dichtbij het vliegveld omdat ik ‘s avonds pas aankwam.

De planning van deze reis was, net zoals de hele reis is verlopen, kijken waar ik zin in heb en hoelang ik daar dan blijf. Ik ging van Kuta richting Canggu, ook een dorp aan de kust maar dan populair onder backpackers. Ondanks dat het maar 15 kilometer was duurde het toch zo’n anderhalf uur om hier te komen, vanwege de smalle wegen. Heel veel meer dan aan het strand en zwembad wezen chillen heb ik hier niet gedaan. Je hebt hier wel hele leuke restaurants/barretjes aan het strand waar je (normaal gesproken) mooi de zonsondergang kan zien. Maar als ik er ben zitten er helaas altijd wel wolken voor... Na een aantal lekkere dagen in Canggu was het tijd om naar Ubud te gaan. Een iets hoger gelegen dorp richting het midden van Bali. Hier had ik wel wat meer dingen op de planning staan. Ik was hier samen met een meisje die ik al in Thailand voor het eerst had gezien, dus besloten we samen om scooters te huren voor een aantal dagen om wat dingen te bezoeken in de buurt. De tempel van de eerste dag vond ik niet heel bijzonder, zoals je op de foto kunt zien moesten hier ook de mannen een mooie doek om. De volgende dag stonden we vroeg op om naar de Tegalalang rijstterassen te scooteren. Wij waren er om 8 uur, voordat het (nog) warmer wordt en het druk begint te worden. Je kon de wandeling zelf zo lang maken als je wilt, wij kozen ervoor om het hele rondje te doen. Heel leuk om door de rijstvelden te wandelen, wel was het zwaarder dan we hadden verwacht. Ondanks dat het vroeg was, was het al heel warm en ook het afdalen en klimmen was nog wel een tocht ;-). Gelukkig waren de uitzichten niet verkeerd en hebben we een leuke ochtend gehad. Rond 12 uur liepen we naar de scooter en toen moesten de vele mensen nog beginnen aan de wandeling. ‘s Ochtends liepen er nog een aantal andere mensen, nu was dat wel wat anders!

Op vrijdag gingen ik samen met Flo, Luke (Britten) en Alissa (Nederlandse) op zoek naar de vele watervallen. De Tegenungan waterfall was de eerste en direct de grootste. Omdat het zo sterk was mocht je er niet eens bij zwemmen helaas :(. Ook hebben we de Kanto Lampo waterfall en de Tukad Sepung bezocht. Het leuke van de Tukad Sepung waterfall was dat deze in een grot zat en er naast deze ‘grote’ watervall ook nog wat kleinere watervallen waren die we dan maar direct mee pakten :-)). Onderhand waren we dus al naar meerdere locatie gereden en hadden we ook al meerdere watervallen gezien. Dus was de dag al bijna weer om, maar op de terugweg kwamen we nóg een bordje van een waterval tegen, die we ‘dan ook maar gingen bekijken’. Dit was overigens wel een goede keuze, want dit was de minst toeristische van allemaal. Dat kwam omdat het pad naar de waterval pas een aantal maanden oud was. Persoonlijk vond ik dit dus ook de leukste, doordat we helemaal alleen waren, de waterval midden in het bos zat en zelfs de weg ernaar toe mooi was. Ook hier was nog een tweede waterval bij. Al met al een heerlijk leuke (lange) dag vol met watervallen en rond scooteren. Vermoeiend was het ook zeker, dus de dag erop besloot ik maar niks te doen. Gelukkig was het een goed idee dat ik niks op de planning had, want het heeft de hele dag geregend. Weliswaar de enige dag dat ik echt veel van het regenseizoen merkte!

Thailand

Na een aantal hele leuke dagen in Pai, hebben we de bus terug gepakt naar Chiang Mai. Ik reis dan nog steeds samen met vijf andere Nederlanders, vandaar het meervoud :-). Donderdag gingen we richting het zuiden, een korte vlucht naar Bangkok en na een korte overstap zaten we in het vliegtuig richting Surat Thani. Dat ligt in het zuiden aan de oostkust. Deze stad was niet geweldig, we waren er gelukkig ook alleen maar om vervolgens op zaterdag richting de eilanden te gaan. Ko Phi Phi was de bestemming. Het was wel een hele dag reizen, eerst met een bus en vanaf Krabi namen we de ferry naar Ko Phi Phi zelf, ook dit was een tocht van bijna 2 uur. Toen we de baai inkwamen werd ik gelijk blij ondanks de vermoeiende lange dag. Het eilandje is zo klein dat er geen auto’s of tuktuk’s rondrijden, wat ik zelf wel heel lekker en rustiger vind. Je kan dus ook lopend overal naar toe in het kleine dorp. Ons hostel zat meteen aan het strand. Met een zwembad waarmee je uitkijkt over de zee :-)). Met temperaturen van 35 graden was de mooie zee en dit zwembad wel erg lekker!

Dinsdagochtend hadden we een boottour geboekt naar een wat populaire, mooie bestemming bij het kleine onbewoonde eiland naast Ko Phi Phi. De eerste stop was een snorkelstop. En hier heb ik twee schilpadden gespot :-)). Eentje kwam zelfs behoorlijk dichtbij toen die even naar boven ging! Naast de schilpadden waren de vissen ook zeker erg mooi! We hebben later nog een paar keer gesnorkeld en toen hebben we zelfs tussen de haaien gesnorkeld, heb ik een waterslang gespot en meerdere keren ook nemo :-). Deze zeedieren waren wel het hoogtepunt, maar er zwemmen ontzettend veel mooie vissen rond hier! Naast het mooie snorkelen was het uitzicht ook zeker niet verkeerd zoals je op de foto’s ziet. Het water was overal super helder en de stranden waren ook heel lekker.

De laatste stop van onze boottour was op Monkey beach, de naam zegt al genoeg, wilde apen spotten. En dat is ook zeker gelukt, heel veel zelfs. Hele bijzondere beesten zijn het eigenlijk als je ze zo in het echt ziet. Ze lijken inderdaad behoorlijk erg op mensen, ze drinken uit blikjes cola die op het strand zijn achter gelaten, spelen/ruziën met elkaar. Heel erg leuk om zulke beesten ook in het echt gezien! Onderhand is m’n gespotte wildlife wel een leuke lijst aan het worden ;-))

De volgende stop was een overnachting in Surat Thani, om vanaf daar met de boot naar Ko Phangan te gaan. Dit is een eiland aan de oostkant van Thailand. Na weer een bootrit van 3 uur kwamen we aan op het eiland. Het was niet zo kleinschalig als Ko Phi Phi, hier reden wel auto’s en waren er ‘echte’ wegen. Voor de komende nachten hadden we een hostel geboekt aan het strand. Denk dat dit hostel op een van de mooiste locatie zat waar ik heb gezeten. We hadden een heerlijk zwembad met uitzicht op de zee, en we zaten dus rechtstreeks aan het strand! Een van de hoofdredenen dat we hier heen zijn gegaan was de Fullmoon Party. Dit is een feest dat elke maand, onder de volle maan, op het strand wordt gehouden. Het hele strand staat dan vol met mensen! Op de dag zelf merkten we al hoe veel drukker het werd in het dorp waar wij zaten. Na wat verf op ons te hebben gedaan voor de aankleding, gingen we richting het strand. Zoals alle foto’s en verhalen ons al vertelden was het immens groot. Dit was wel het leukste feestje waar ik ooit ben geweest. Het was warm, op het strand samen met duizenden andere mensen aan het feesten :-)). Omdat het tot in de vroege morgen door ging hebben we de dag erna niet heel veel meer gedaan dan bij het zwembad en strand relaxen. In de avond hebben we Ko Phangan afgesloten bij een bar met een mooi uitzicht. De komende dagen waren reisdagen. De eerste dag met de ferry weer terug naar Surat Thani, om vervolgens een dag later met de bus naar Phuket te rijden. Vanaf hier zou ik op donderdag richting Kuala Lumpur vliegen en de mensen waarmee ik was, vlogen van daar naar Cambodia.

De afgelopen vier weken heb ik het ontzettend leuk gehad met de mensen waarmee ik was en samen het mooie Thailand mogen bekijken! Toch wel jammer om dit land en deze mensen achter te laten, maar ik had ook weer zin om door te trekken naar een nieuw land, Maleisië dus.

Op weg naar Azië!

Op zaterdag 18 januari zat mijn Australië avontuur er dan echt op. Na 3 geweldige maanden in dit mooie land was het voor mij tijd om verder te gaan. Ik vond het wel jammer dat het klaar was, maar had ook volop zin in m’n nieuwe avontuur in Azië! De vlucht was ongeveer 10 uur lang, het waren alleen wel 10 lange uren aangezien we behoorlijke turbulentie hadden, met name aan het begin. Het was de eerste keer voor mij alleen in een Aziatisch land en dat voelde toch bijzonder. Alles is zo veel anders dan ik gewend ben (zeker ook met Australië) en de mensen kunnen zelfs op het vliegveld maar heel slecht Engels, wat mij wel tegenviel. Ik had voor de eerste nacht een hostel geboekt en daarna een hotel met eigen kamer :-), kon ik wel erg naar uit kijken! In de avond direct een groep Nederlanders ontmoet waarmee ik de avond door bracht. Op zondag was het even bijkomen van de toch weer lange vlucht, het kleine tijdsverschil en het nieuwe land. In de avond nog even KhoaSan Road bekeken. Dat is onder backpackers een bekende straat waar veel leven is overdag, maar in de avond is het helemaal druk. In de avond zijn we met de groep Nederlanders uit gegaan, tegenover mijn hotel was de club ;-)). Iedereen waarmee we samen waren ging op maandag met de nachttrein door naar Chiang Mai, zo’n 12 uur in de trein. Ik had deze rit op dinsdag geboekt dus had maandag een dagje alleen. M’n indruk van Bangkok is erg bijzonder. Het is er ontzettend druk, warm en chaotisch. Er hangt ontzettend veel smog in de lucht en het is er best benauwd. Dinsdag weggaan vond ik dus ook niet zo erg, aangezien ik m’n reis ook in Bangkok moet afsluiten vanwege m’n vliegticket Bangkok - Amsterdam.

De treinreis was lang, hobbelig, maar wel mooi! Langs de vele kleine rijstvelden en kleine dorpjes. Chiang Mai voelde direct leuker, stuk minder druk en je kon zelfs de sterren zien! Is wel even wat anders dan in Bangkok. Woensdag was het plan om scooters te huren en naar een tempel te gaan. We waren met 8 mensen, waarvan een iemand niet mocht rijden dus in totaal 7 scooters. Na misschien 20 kilometer kwamen we erachter dat 120 kilometer naar een tempel rijden toch best wat ver is :-), dus zijn we omgekeerd en op weg gegaan naar een andere tempel. Het was een berg op, maar dan krijg je onderweg wel een heel mooi uitzicht over de stad en een mooie tussenstop bij een waterval. Na uiteindelijk toch nog een lange rit kwamen we aan bij een mooie tempel bovenop een berg, met, opnieuw een nog beter uitzicht over Chiang Mai! De dag sloten we af bij de night market, een markt met allemaal verschillende eet en drink tentjes en in het midden een band. Ondanks dat we alleen maar gas hoefden te geven was het toch een hele lange vermoeiende dag, maar wel super mooi :-)).

Donderdag gingen we met z’n 4en een privé tour doen. Onze eerste stop was na anderhalf uur door de bergen rijden, olifanten bekijken! We reden langs een plek waar allemaal bussen en auto’s stonden, maar tot onze verbazing reden we door en gingen we na een klein stukje pas de weg af. Een soort mini boerderij met een paar huizen waar 4 olifanten bij stonden. Ze liepen er echter wel los, dus hielpen we niet maximaal mee aan het uitbuiten van die beesten. Het was wel erg indrukwekkend om zulke grote beesten van zo dichtbij te zien, ze wegen ongeveer 2 ton en zijn toch anderhalf keer zo groot als ik ben. We vervolgden onze tour naar het raften wat de andere 3 waarmee ik was gingen doen, vanwege m’n oren sloeg ik dit over. Het was een ongelooflijk mooie route door de jungle, met ook hier langs het water olifanten. We sloten de dag af met een ziplining, wat wel een beetje tegenviel aangezien we een parcours door de jungle hadden verwacht. Maar het was gewoon door een niet zo’n mooi bos. Al met al was het wel echt een hele mooie dag in de jungle bij Chiang Mai! In de avond zijn we met wat mensen waarmee ik aan het reizen ben uit geweest in het centrum. Een goede afsluiter van zo’n mooie dag :-)) Voor vrijdag had ik eindelijk een dag bijkomen, relaxen en bij het zwembad zonnen. Uitslapen hoorde hier uiteraard ook bij!

Zaterdag was het tijd om Chiang Mai te verlaten en met de scooter naar Pai te gaan. Het was een rit van 135 kilometer, met maar liefst 762 bochten. Maar het was absoluut de moeite waard, doordat we ook stukken moesten klimmen werd het uitzicht steeds mooier over de bergen. Onderweg hielden we een kleine tussenstop bij een waterval om zo de reis nog wat mooier te maken. Uiteindelijk hebben we een hele dag gedaan over de scooter rit en kwamen we net voor het donker aan in ons hostel, waar we een mooi uitzicht hebben over Pai en de bergen. We hadden met de groep waarmee we waren twee huisjes gehuurd bij een hostel, wel wat meer privacy alleen wat een kou en harde bedden. Het koelt in Pai ‘s nachts af tot een graad of 9/10, en met niet tot weinig geïsoleerde huisjes wordt het aardig fris. Ondanks dat je denkt dat scooter rijden niet zo veel doen is, waren we toch allemaal behoorlijk moe van de rit (en de slechte nacht) dus was zondag een zwembaddag geen verkeerde keus :-)). Op maandag zijn we naar de Pai Canyon gegaan om hier de zonsondergang te bekijken. De Pai Canyon is een soort bos waar je hoog boven de bomen over smalle rosten naar een mooie plek kan lopen. Het klimmen was zeker de moeite waard want het was toch wel een hele mooie zonsondergang !

Nieuw-Zeeland met de fam!

Het is onderhand al een aardige tijd geleden dat ik voor het laatst iets heb gepost. Zo heb ik Nieuw-Zeeland maar ook Australië achter me gelaten en ben ik onderhand beland in Thailand. Wel zal ik nog een kort verhaal schrijven over onze super mooie reis door Nieuw-Zeeland met de familie!

Maandagochtend (16 december) stond ik vroeg op het vliegveld om ze te ontvangen. Vanaf dinsdag hadden we een campervan gehuurd, een busje waar m’n ouders onderin konden slapen en Jesse en ik op een uitklap ‘tent’ bovenin lagen. Wat overigens op vrijwel elke camping bekijks trok, wat ook wel weer grappig was :-). Twee dagen na aankomst van de familie was Jesse z’n verjaardag! Voor het eerst dat we die niet samen in Nederland vierden, maar in het mooie en warme (20 gr.) Nieuw-Zeeland. Ruim een week later was ook mama jarig, en ook dat was toch wel apart om ruim 18.000 kilometer van huis te vieren. Het Noordereiland vonden wij het minste van de twee. De vulkanische grond, bergen en verschijnselen zijn overigens wel bijzonder. We hebben niet boven aan een vulkaan gestaan, maar desondanks was het wel een bijzonder idee.

De ferry naar het Zuidereiland was een mooie overtocht. We hadden mooie blauwe lucht wat alles toch een stuk mooier maakt. Het laatste stuk was door de bergen heen wat ik echt mooi vond. Wel hadden we ons een beetje verheugd om wat wildlife te zien, maar dat is helaas niet gelukt :-(. Het Abel Tasman park vond ik, de rest van de familie volgens mij ook, het mooiste van de reis. De ene dag zijn we met een speedboot weggebracht om een stuk te wandelen langs het hele mooie bos en water. De andere dag hebben we kajaks gehuurd en zijn we een stuk gaan kajakken! Naast de roggen en zeehonden hebben we ook hier helaas geen andere zeedieren gespot. Maar dat maken de mooie dagen in het Abel Tasman park niet minder mooi! Oud en nieuw hebben we gevierd in Christchurch, voor mij voor het eerst buiten Nederland en dan direct 18.500 kilometer van huis. In het North Hagley park was een festival wat werd afgesloten met – natuurlijk – om 00.00 een vuurwerkshow. Heel gek om oud en nieuw 12 uur eerder en heel anders dan normaal te vieren. Voor m’n gevoel leeft het in Nederland veel meer dan hier. Wel heel vet om het zo een keertje mee te maken!

Ook wij hadden zelfs in Nieuw-Zeeland last van de bosbranden in Australië. Op weg naar Lake MacKanzie was er wel een heel oranje, voor mij wel bekende lucht. De eerste dag zagen we vrij weinig en was het erg dicht bewolkt, gelukkig viel het de twee dag wel mee, dus konden we nog wel ook van het mooie uitzicht genieten! Na een paar dagen aan het mooie en warme Lake Wanaka te hebben gezeten en een mooie, niet hele lange maar zeker krachtige wandeling gedaan te hebben, gingen we naar het mindere weer. Dit wisten we van te voren, want in de Millford en Doubtful Sound is het vaak slecht weer. Maar moet ik zeggen dat ik ook met het minder mooie weer de Milford Sound erg mooi vond. We hielden het verassend genoeg wel de hele tijd droog! In de Doubtful Sound hadden we een boottour geboekt. Ook deze dag was er gelukkig geen regen! Wat zo’n lange dag met plekken zien wel een stuk beter maakt :-). Ook hier hadden we stiekem wat hoop om zeedieren te zien, bij voorkeur dolfijnen. Maar helaas, ook hier hebben we ze niet gespot. Onze laatste stop voor we onze rondreis door Nieuw-Zeeland alweer moesten afsluiten, was in Oamaru. Op de planning: nu dan eindelijk zeedieren zien in het wild. Voordat we naar een geboekte stoel gingen om pinguïns aan land te zien komen, zijn we nog naar een nog ‘echtere’ wildlife plek gegaan. Hier hebben we dan ook wilde pinguïns gespot! Super mooi om die kleine beestjes in het echt, in het wild kan zien. Onze dag kom eigenlijk al niet meer stuk, maar de avond maakte het absoluut nog leuker. Ondanks dat je op tribunes bij het water zit, komen in kleine groepjes de pinguïns aan land, en wat was het een leuk en grappig gezicht. Sommige liepen zo dichtbij dat we ze in principe konden aanraken! :-)) Na 4 weken was het helaas alweer het einde van onze reis door Nieuw-Zeeland. Super jammer dat het zo snel is gegaan, want wat was het leuk! Een vakantie die ik absoluut niet ga vergeten samen met de familie! Vier weken in een camper rondreizen met de familie is een van de leukste dingen die ik heb gedaan!! :-))

Privacy op het vliegveld van Melbourne

Drie maanden. Zolang ben ik al bijna aan het reizen/backpacken! De tijd gaat echt ontzettend snel. De hoeveelheid plekken, mensen en ervaringen die ik al heb gehad en gezien is ontzettend groot. Maar wat is het een hele mooie reis tot nu toe :-)). Als ik er over na ga denken dat ik bijna 3 maanden geleden in het vliegtuig stapte, zo’n 15.000 kilometer van huis ging, met eigenlijk geen plan hier aan kwam en nu toch al zoveel heb gezien en gedaan is heel leuk!

Soms heb ik wel even een besef moment van wat ik heb gezien en gedaan. Al die jaren heb ik gewerkt en geld gespaard zodat ik het kon gebruiken wanneer ik dat wilde. En dit geld uitgeven aan deze reis is dat helemaal waard! De afgelopen vier weken werken waren misschien wat minder, maar ik zie het achteraf ook als een hele ervaring. Want wie heeft er nou lemons geplukt met 33 graden op een boerderij in Australië! Jullie zouden bijna jaloers moeten worden op dit werk ;-). Gelukkig is ook na 3 weken m’n oorontsteking helemaal over, dus dat is heel fijn.

Met het backpacken zelf heb ik ook de smaak wel te pakken. Ik vind het leuk om van plek naar plek te gaan, nieuwe dingen te zien en veel verschillende mensen te ontmoeten. Afgelopen dinsdag was het voor mij tijd om het (werk)hostel te verlaten en weer te gaan reizen! Dit keer was het geen bus of vliegtuig, maar de trein waarmee ik van Bundaberg naar Brisbane ging. Een stuk beter dan de NS trein, met goed werkende wifi, goede stoelen en een usb-aansluiting :-). Kleine 5 uur later was ik midden in Brisbane. Ik had een hostel geboekt dat 10 minuten lopen van het ‘echte’ centrum was, maar wel met een dakterras waardoor ik de skyline van Brisbane kon zien wat een erg mooi uitzicht is! In totaal was ik 1,5 dag in Brisbane. Woensdag ben ik het centrum in gegaan en naar de kangeroo lookout. Viel overigens mee hoe bijzonder de lookout was, maar heb zo wel de skyline van een andere kant gezien :-). De stad zelf vind ik erg mooi, het is er vrij druk, maar wel erg gezellig. Aan de stad vast zit ook hier (bij vrijwel elke stad in Australië) een botanic garden. Hier is het een stuk rustiger dan in het centrum en je kan het er prima een middag uit houden met de hoge temperaturen die er in Queensland bijna altijd zijn. Donderdag was het alweer tijd om door te gaan. Ik nam het vliegtuig van Brisbane naar het zuiden, Melbourne, wat toch ook weer een vlucht was van 2,5 uur. Dat ik Queensland heb ingeruild voor Victoria merkte ik direct toen ik het vliegtuig uitstapte. 20 graden en wind was ik niet helemaal meer gewend na 3 maanden met 30+ graden in de zon te hebben gezeten. Ook al moet ik zeggen dat het weer in Nederland er nog iets minder goed uit ziet ;-)).

Ook in Melbourne had ik 1 echte volle dag, er zijn natuurlijk veel dingen te bezoeken in een stad van bijna 5 miljoen inwoners. Dus na het advies van een aantal mensen uit Australië ben ik naar de St Kilda beach/pier gelopen. Om ook een soort van gezond bezig te zijn deze week heb ik, na in Brisbane 15 kilometer te hebben gelopen, vandaag in Melbourne ook weer gelopen. De tram is in zo’n grote stad erg makkelijk en niet enorm duur. Maar op deze manier zie ik ook nog wat van de stad! De St Kilda pier was ook zo’n 8 kilometer lopen vanaf het centrum. Maar doordat het een stuk daar vandaar ligt, heb je wel een mooi uitzicht van deze ongelooflijk grote miljoenenstad!

Omdat mijn vlucht naar Nieuw-Zeeland morgen (zaterdag) al vroeg op de planning staat, hebben papa en mama een hotel bij het vliegveld voor mij geboekt. En ik moet eerlijk toegeven dat ik daar al 4 weken naar uit kijk. Even weer wat privacy, ruimte en een normaal grootte bed klinkt me erg goed :-)).

Work in Bundaberg...

Onderhand zit ik al twee weken in Bundaberg. Na mijn Fraser Island tour ben ik op maandag 11 november met de bus hier naar toe gegaan. Het idee voor de komende 4 weken was geld verdienen in plaats van uitgeven! Het hostel is een werkhostel, er zitten alleen maar mensen die ook werken. Een oud politie gebouw dicht bij het centrum, op een kamer samen met 9 andere was mijn plek voor de komende maand.

Ik kon direct dinsdag voor 1 dag aan de slag. De wekker ging om half 5, met een busje werden we naar de tomatenvelden gebracht. Ook kwamen er mensen zelf met de auto of vanaf andere werkhostels. Het was simpel, je kreeg een emmer, een rij en je kon beginnen met plukken. Voor degene die niet weten hoe een tomatenplant eruit ziet, het is een kleine plant die zo’n meter, misschien iets meer, hoog is. Drie uur lang, van half 6 tot half 10 tomatenplukken. Ik kreeg 13 buckets vol, in vergelijking wel gemiddeld (voor de backpackers) want ik hoorde dat er Chinezen waren die 63 hadden gedaan, onmogelijk, maar waar. Ik was ontzettend blij dat het maar voor 1 dag was. Ondanks dat het maar 3 uur plukken was, had ik 3 dagen lang last van m’n rug en bovendien leverde het ook niks op. Niet de beste eerste ervaring met farmplukken. Hoge verwachtingen had ik er zeker niet van, maar wel iets meer dan dit.

Vanaf woensdag mocht ik lemons plukken. Eenmalig om half 8, met een busje naar de farm. Hier kregen we onze spullen, een soort zak die je om doet om je lemons eerst in te doen voor je ze in de bin (bak) doet, een tang om ze af te knippen, een paar handschoenen en een ring. Die ring was het meetmodel, alle lemons die je wou knippen moest je eerst getest hebben met de ring. Als de lemon er door heen ging was de lemon te klein en liet je ‘m hangen, verder plukte je ze allemaal. Na een kleine instructie hoe het in elkaar zat en wat veiligheidsinstructies was het om 10 uur tijd om te beginnen. In duo’s deed je het, ik begon samen met Sören, een Duitse jongen van mijn leeftijd. Maar hij zou zondag al z’n laatste dag hebben, waarna ik zelf door zou gaan. De dagen waren eigenlijk allemaal hetzelfde. Om half 8 opstaan, half 9 met ongeveer 30/40 mensen van het hostel, naar de farm wat zo’n 50 minuten rijden is, om 10 uur beginnen en half 6 klaar. Rond half 7 terug, douchen, eten koken en naar bed, want vermoeiende dagen zijn het zeker! Waar ik van te voren al bang voor was, kwam uit. Het is aardig zwaar en pijnlijk voor m’n heup. Nog 4 weken volhouden. Daarna zien we wel weer verder. Het geld dat je kon verdienen per dag lag voor een vrij groot deel aan jezelf. Je krijgt per bin betaald, hoe sneller jij die bin vol had, hoe meer je dus verdiende. Ook speelden de bomen een rol, als er weinig aan de bomen zit ben je meer aan het zoeken dan plukken. De supervisors controleerde de bomen ook vrij goed. Was je teveel vergeten mocht je alles opnieuw gaan controleren. Qua pauzes lag het helemaal aan jezelf. Als je maar 30 minuten pauze wilt en alleen om 11 uur kan dat, wil je om het uur pauze, kan dat ook. Je bepaalt zelf hoe laat en hoelang je pauze neemt. Maar wel geldt natuurlijk, hoe langer je pauze, hoe minder je geld je verdient.

Nu heb ik alleen wel de afgelopen 5 dagen met een oorontsteking op bed gelegen en geen stap verder dan de supermarkt en dokter gezet. Het zit dus zeker niet altijd mee… Helaas kan ik niet veel meer doen dan afwachten en niks doen eigenlijk. Maar morgen (27 november) ben ik weer van plan te gaan werken. Gelukkig is het nog maar voor 1,5 week voor ik hier alweer wegga en daar kijk ik best wel naar uit :-).